Engellerin sevgiyle aşılmasına bir hafta kala Homo İbretus’la körül enerjini artırıp gündelik hayatta karşılaştığın engelleri şifalandırmaya hazır mısın? Öyleyse arkana yaslan ve kendini ekran okuyucu yazılımın okşayıcı sesine bırak!
Derin bir nefes al ve uçsuz bucaksız bir kaldırım hayal et. Dümdüz giden bir sarı çizgide yürüyorsun. Hiçbir ağaç, direk, zurna dürümcü motosikleti yok. Bu sonsuz erişilebilirliği içinde hisset.
Şimdi sesli bir trafik ışığının yanındasın. “Şimdi karşıya geçebilirsiniz.” sesinden yayılan huzur tüm benliğine doluyor. Karşı kaldırımdaki engelli rampasından bina girişine doğru yüksel. Sen yükseldikçe ruhsal dengen ve içsel dinginliğin artsın.
Binanın girişinde kabartmalı krokiyi duyumsa. Sesli anonslu, düğmelerinde Braille çıkartmalar olan asansöre doğru ilerlerken geçmişte yaşadığın ayrımcılıkların, dışlanmaların, erişilebilirlik sorunlarının yüklerinden birer birer arınıyorsun. Sen kendi başına hareket eden hür bir bireysin. Kimse sana sormadan kolundan tutup çekiştirmiyor. Çünkü sen bir nesne değilsin.
Ve şimdi benimle beraber tekrar et: “Ben bu toplumun ayrılmaz bir parçasıyım. Ben herkesle eşit haklara sahip bir bireyim.” Bu gerçeği zihninin derinliklerine işlet.
Şimdi tekrar et: “Ben içimdeki hak arama bilincini aktifleştiriyorum.” Şimdi seninle bir yere gidelim. Kalabalık bir davetteyiz. İnsanlar seninle selamlaşırken, tokalaşmak üzere ellerini uzattıklarını anlaman için el şıklatıyorlar. “İçecek bir şey versek mi ne sever acaba?” yerine “Bir şey içmek isterseniz size seçenekleri sayabilirim.” cümlesini duyuyorsun. İnsanların uğultusuna karışan kendi sesine odaklan. Sana ne hissettiriyor?
O davetten ayrıldığında bunların tam tersini yaşamış, sosyal bir etkinlikte gruba dahil olamamış bir engelliye rastlıyorsun. Senin başına böyle bir şey geldi mi? Hatırlamaya çalış. Sonra o engelliye yaklaş ve de ki: “Merhaba sevgili ibrettaşım. Seninle dayanışıyorum. Seni anlamaya çalışıyorum. Seni hatalı bulup yargılamak yerine sana yardım etmeyi seçiyorum. Bir gün aynı durumda kalabileceğimi biliyorum. Toplumdaki herkesin aynı farkındalıkla yaklaşmadığını biliyorum. Bilinçli insanlarla çevrili olmanın, özel gereksinimlerinin karşılanmasının bir şans olduğunun ve herkesin aynı şansa sahip olmadığının farkındayım.” Sen bunları söylerken o da seni onaylıyor ve farkındalığı artıyor.
Tekrar kendinle baş başasın. Şimdi derin bir nefes al. Nefesini verirken kendi gücünü fark et. Sen özel ve eşsizsin. Herkes engelli adayıyken seçilmiş olan sensin. Tekrar derin bir nefes al, hazır hissettiğinde bu yazıyı paylaş.