Adabı vardır mizahın. Önce ibretliğini bileceksin sonra hicvettiğini. Değecek mesela değindiğin meseleye. Keyifle hayıflatacaksın okuru. Of dedirtmeyeceksin yazını okuyana, çünkü çabuk dağılır dikkati. Bir de olanı yazarak olsun istediğini anlatacaksın.
Adabı der ki komedyanın, yaşanması mümkünken yaşanamayanları vur şakaya. Taşı gediğe koymak bir sanattır. Hele bir de mizahın aktivistse boş yapmanın lirikalitesine selam çakıp ön yargıları zımparaladıktan sonra duyargaları parlatmaktır aslolan.
Gelelim Homo ibretus'un mizahına. Bugüne kadar kaç yazısı var, nerelerde yazmıştır. Sabah akşam vazgeçmez yazmaktan derler. Evet, mesela sabahın köründe yaptığım mizah sabah kahvesi niyetine okumanız gereken türdendir. Mizah bir kültürdür. Ben mizah adamıyım. Sen gülersin gülmezsin, ister Alt F4 yapar geçersin beni vazgeçirmez. Ben yazmayı severim. Blogumda yazdığım yazılardan ötürü ibrettaşlarımdan "Helal olsun!" diyenleri de duydum. Anlaşılmak başka bir şeydir. Mesela yazarların bir özelliğidir. Benim de bir ilham perim, şimdi ismini vermeyeyim ama yazı fikirlerimin doğuşu oradandır yani. Adını vermek istemiyorum ama Duyarsu değil. Velhasılı ben güldürmeyi seviyorum. Mizah topluma meşaledir, güzeldir. Mizah, hakikate yürüyenin ayakları kanamasın diye giydirilen bir çoraptır. Ben bir çorap adamıyım fevkaladenin fevkinde, gerçeklerden sıkılanlar şakaların zevkinde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder